Dziecko w wieku przedszkolnym podlega wielowymiarowemu rozwojowi. Następuje rozwój fizyczny i motoryczny, doskonalą się procesy poznawcze, rozwija się także sfera emocjonalna i społeczna. To wszystko należy uwzględnić w nauczaniu religii – zarówno treści, jak i metody oraz formy organizacyjne zajęć muszą być dostosowane do potrzeb i możliwości dziecka.

Dziecko w wieku przedszkolnym charakteryzuje wzmożona aktywność poznawcza, co w połączeniu z rozwojem słownictwa i coraz bogatszymi doświadczeniami dziecka stanowi dobrą okazję do uwzględnienia ich w nauczaniu, poprzez wychodzenie od nich i stopniowe prowadzenie do ukazania ich w świetle Bożego Objawienia. Ze względu na różną sytuację rodzinną dzieci i poziom religijności rodzin istotnym zadaniem katechety będzie rozpoznawanie obrazu Boga, jaki dzieci dotychczas otrzymały. Poza przekazem werbalnym ważne będzie zwracanie uwagi na komunikaty niewerbalne, bowiem dziecko w wieku przedszkolnym wzbogaca swój przekaz gestami, ekspresją mimiczną bądź natężeniem głosu. Istotną szansą dla wzbogacenia świadomości dziecka o prawdy religijne jest przekonanie wychowanków o celowości świata i podporządkowaniu go określonym prawom. Rozwijająca się wyobraźnia umożliwia rozmowy o zdarzeniach niedostępnych w danym momencie, choć wciąż konieczne jest uprzystępnianie treści poprzez stosowanie licznych materiałów poglądowych. Katecheta pracujący w przedszkolu poprzez nauczanie religii osiąga nie tylko cele katechetyczne, ale także wspiera realizację celów ogólnorozwojowych. Z tego względu pożądane jest zapoznanie się z „Podstawą wychowania przedszkolnego” czy programami realizowanymi w konkretnej placówce, by działania katechety wpisywały się we wszechstronne wspieranie dziecka w rozwoju. Dotyczy to również rozwoju emocjonalno-społecznego.